Deze week heb ik twee ideeën aan de groep voorgelegd. Het eerste idee/voorbeeld was een scripted-realityprogamma ‘Achter gesloten deuren’, waarin deels waargebeurde verhalen worden nagespeeld. Ook te vergelijken met het genre ‘drama’. Ik vond het een goed voorbeeld, omdat het een programma is die op een makkelijke en vrij goedkope manier wordt gemaakt. Vaak wordt er extra overdreven om op deze manier elke aflevering spannender en interessanter te maken. Ook zijn de personen die hier in spelen geen bekende acteurs. Dus een voorbeeld die voor ons als een groepje studenten haalbaar is. Dit programma heeft mij geïnspireerd om een soort mockumentary te kunnen maken in dezelfde richting. Een ander voorbeeld die ik met mijn projectgroep heb gedeeld, is een korte film van een projectgroep van vorig jaar. Namelijk de film ‘contrain quarantaine’, waarbij de studenten corona als thema hebben gebruikt. Ik vond het een inspirerende film, omdat er gebruik wordt gemaakt van een serieus onderwerp waar wij allemaal te maken hebben. Aan het begin van de video zie je een aantal nieuwsstukjes, dit vond ik erg sterk en een idee om mee te kunnen nemen naar onze eigen film. Wel vond ik persoonlijk dat de film te lange shots bevat, hierdoor is de spanning minder groot en lijkt de film wat saaier om naar te kijken en het te blijven volgen. Hierdoor heb ik uit kunnen halen dat we in onze eigen film sneller van shots moeten wisselen en meer gebruik moeten maken van verschillende hoeken. Om op deze manier het film op een natuurlijke manier tot leven te brengen. 

Bronnen:

Serie: Achter gesloten deuren

Korte film: Contrain quarantaine

Week 16

Genre

Het genre waarmee wij willen werken is thriller, waarbij spanning centraal staat. Deze spanning wordt vooral gecreëerd door de gedachtes van de hoofdpersonen: de doemscenario’s. Volgens de genres van Blake Snyder valt onze short film het meeste onder ‘Monster in the House’. Hierbij is ‘the house’ de straten in het donker en ‘the monster’ is het mogelijke gevaar, hetgeen resulteert in een onveilig gevoel.

​

Premisse

Straatintimidatie bij vrouwen, die ervoor zorgt dat ze met een onveilig gevoel over straat gaan en doemscenario’s creëren in hun hoofd.

Logline

‘App ff als je thuis bent’ is een thriller, waarin drie jonge vrouwen straatintimidatie en daarbij hun eigen gedachtes moeten overwinnen in de donkere uren op straat.

Synopsis

Wie zijn de hoofdpersonen?

Drie jonge vrouwen/vriendinnen van verschillende afkomst. Hierdoor wordt de fictiefilm representatief en kunnen vrouwen zich hierin herkennen en/of identificeren. 

Waar speelt het verhaal zich af?

Op de straten/ in het park van Amsterdam. Onderweg naar huis, de weg is anders voor elk personage. 

Wanneer speelt het verhaal zich af?

Als het schemerig/ donker is. Op het moment dat vrouwen onderweg naar huis zijn en alleen over straat lopen/ fietsen/ rijden.

Wat is de inhoud van het verhaal?

Meegemaakte gebeurtenissen van (seksuele) straatintimidatie, waarin bijna elke vrouw zich wel kan herkennen. 

Waarom moet het verhaal verteld worden?

Om te laten zien dat dit nog steeds dagelijks gebeurt en dat er een grote angst is onder jonge vrouwen. 

Als klein meisje wordt door je ouders al duidelijk gemaakt dat je op moet passen op straat en nooit met een vreemd iemand mee mag gaan. Deze gedachte blijft voor altijd in je hoofd zitten. De onveilige gevoelens worden versterkt door verhalen, die we op het nieuws horen. Want wat als? In ‘App ff als je thuis bent’ worden drie jonge vrouwen gevolgd, die in het donker op weg naar huis zijn. De gedachtes die zij ervaren, zijn hun grootste vijand, want wat als iemand je van je fiets trekt? Wat als je wordt gevolgd? Hoe reageer je als iemand naar je loopt te schreeuwen?

Drie-akten-structuur

INTRODUCTIE
 

Nieuwsfragmenten.

In de WhatsApp groepschat: “Was gezellig meiden!” / “App ff als je thuis bent!”

Titel video (voor nu: "App ff als je thuis bent").

​

MIDDENSTUK

Rode draad: 3 meisjes zijn ‘s nachts onderweg naar huis.
 

1. Meisje lopend
Loopt onder een tunneltje door, waar jongens staan.
Houdt haar sleutels in haar hand gereed (hartkloppingen).

 → SCENARIO: de jongens fluiten en komen om haar heen staan.
→ WERKELIJK: de jongens geven een knikje (opgelucht).
 

 2. Meisje fiets
Verwisselt eerst haar hakken voor sneakers.
Doet haar haar in een knotje, verstopt in een petje.
Ziet een schaduw voordat ze de bocht omfietst.
Pakt deo/ pepperspray uit haar jaszak (hartkloppingen).

 → SCENARIO: een man trekt haar van haar fiets.
→ WERKELIJK: Grote man met hondje groet haar (opgelucht).
 

3. Meisje auto
Stapt in de auto, rijdt weg en een auto rijdt achter haar aan.
Op een rotonde rijdt ze een extra rondje (hartkloppingen).

 → SCENARIO: de achtervolger rijdt ook een extra rondje.
→ WERKELIJK: de auto slaat af (opgelucht).
 

SLOT
 

Alle meisjes komen los van elkaar thuis.

Ze appen in de groepschat dat ze thuis zijn.

Aftiteling van de film in de groepschat

Nu je weet in welk Blake Snyder genre jullie film valt, maak voor jezelf een lijst van minimaal 5 andere films binnen dit genre (verschijningsdatum maakt niet uit). Hoe verschillen deze onderling en welke overeenkomsten hebben ze? Welke elementen kun je meenemen naar je eigen fictiefilm? Hoe verloopt de samenwerking en hoe zijn de taken verdeeld?

1. Love and Monsters 

2. Dangerous Lies

3. Don't breathe

4. Jurassic park 

5. The Evil Dead 

De films verschillen best veel van elkaar, zo gaat Jurassic park over dinosaurussen terwijl bij don’t breath een man ‘het monster moet voorstellen’. Bij love and monsters zou je denken dat het gaat over liefde, maar het draait vooral om het verslaan van monsters, je eigen angsten overwinnen en een grote persoonlijke ontwikkeling doormaken. Terwijl er in don’t breath geen duidelijke persoonlijke ontwikkeling zichtbaar is, behalve dat ze een overwinning hebben gemaakt door uit het huis te kunnen ontspannen. Love and monsters en jurrasic park zijn vrij voorspelbare films, terwijl dangerous lies de kijkers voor de gek blijft houden waardoor we de verkeerde mensen vermoeden om de daden die ze eigenlijk niet gedaan hebben. Bij dangerous lies komen we als kijker pas aan het einde te weten wie de daders zijn en hoe alles in elkaar zat, terwijl we het bij don’t breath en love and monster al gelijk op tafel krijgen. Persoonlijk vind ik het spannender als de film niet voorspelbaar is en we als kijkers eerst op het verkeerde pad worden gezet om pas later achter gekomen wat de echte waarheid is. Dit is een punt die we kunnen meenemen naar onze eigen film, om het op deze manier spannender en niet voorspelbaar voor de kijker te maken. Daarbij zou ik graag aan het einde van de film de kijkers aan het denken willen zetten. Zowel over de gebeurtenissen die ze zelf ooit hebben meegemaakt, als dat ze zelf zouden kunnen invullen hoe de film verder zou kunnen lopen. Hierdoor zouden we niet alle informatie op tafel moeten gooien, maar de kijkers de mogelijkheid geven om het zelf te interpreteren en in te vullen. Hierbij neem ik als voorbeeld de film ‘inception’, waarbij het aan het einde niet duidelijk is of Dom nog in een droom zit of dat het een werkelijkheid is. Dit kunnen kijkers zelf invullen en op eigen manier interpreteren. Ook vind ik het behangerij dat de film die we maken door de Bechdel-test komt. Helaas komen de films hierboven niet door deze test.

Weekreflectie

De taken in de groep zijn tot nu toe vooral gezamenlijk. We spreken samen af via Teams en maken de opdrachten samen. Vanaf volgende week willen we specifieker de taken gaan veredelen, maar we zijn wel overtuigt om vooral veel samen te doen en uit te voeren. Wat ik graag zou willen opsteken van dit blok is het leren hoe je spanning kan opbouw binnen je eigen film en het toepassen van de juiste vorm, inhoud en techniek om een verhaal te creëren voor een korte film. Dit zijn de twee leerdoelen die ik voor dit blok heb gekozen.

Week 17

Verbeterde loglijn

‘App ff als je thuis bent’ is een thriller, waarin drie vrouwelijke twintigers na een gezellig feestje straatintimidatie en hun eigen paranoïde gedachten moeten overwinnen tijdens de late uurtjes in de straten van Amsterdam. 

Verbeterde premisse

• Straatintimidatie bij vrouwen, die ervoor zorgt dat ze met een onveilig gevoel over straat gaan en doemscenario’s creëren in hun hoofd.
• Straatintimidatie leidt tot paranoïde gedachten.
• Familieliefde en bezorgdheid leidt tot een nare en onrealistische kijk op het leven, of toch niet?
• Verschil in gender leidt tot een scheve machtspositie in de maatschappij.

Verbeterde synopsis

Als klein meisje wordt door je ouders al duidelijk gemaakt dat je moet oppassen op straat en nooit met een vreemden mee mag gaan. Deze gedachte blijft voor altijd in je hoofd zitten, want wat als? In ‘App ff als je thuis bent’ worden drie vrouwelijke twintigers gevolgd die in het donker na een feestje op weg zijn naar huis. De soms paranoïde gedachten die zij ervaren zijn hun grootste vijand, want wat als iemand je van je fiets trekt? Wat als je wordt gevolgd? Hoe reageer je als iemand naar je loopt te schreeuwen?

Moodboards

De volgende moodboards geven een beeld van de look & feel van de short film. Zo hebben we een moodboard voor karakters, locatie, kleding & props, visuele effecten, compositie, belichting, kleuren en soortgelijke projecten.

Backstory personages

Karakter 1 Lopend: Noa → Noa is altijd alert als ze ‘s nachts in het donker ergens naartoe gaat. Dit komt omdat ze vaak leest en kijkt naar het nieuws over vrouwen, die vermist worden of (seksueel) geïntimideerd worden op straat. 
 

Karakter 2 Auto: Ivy → Ivy is een meisje, dat altijd wel zin heeft in een feestje. Ieder weekend is zij wel op een festival te vinden. Helaas heeft zij eerder op een feestje meegemaakt, dat een jongen meer van haar wilde dan zij. Hij probeerde haar te dwingen tot fysiek contact. Door deze gebeurtenis heeft Ivy weinig vertrouwen in jongens en is ze niet snel op haar gemak bij ze.
 

Karakter 3 Fiets: Kelly → Kelly heeft van huis uit meegekregen dat ze altijd heel goed moet oppassen op straat. Haar ouders zijn beiden streng katholiek opgevoed en leren Kelly ook alles op deze manier. Ze mag zich niet uitdagend kleden en draagt altijd haar kettinkje met een kruisje ter bescherming. 

Karakterontwikkeling

Karakter 1 Lopend: Noa → bruin haar, getint, zorgzaam, rustig. Noa is altijd op de hoogte van het nieuws en laat zich daar ook door beïnvloeden.

​

Karakter 2 Auto: Ivy → bruin haar, blank, stoer en wil anderen altijd beschermen. Ivy is altijd alert, omdat ze eerder te maken heeft gehad met fysieke intimidatie. 
 

Karakter 3 Fiets: Kelly → blond haar, Nederlands, draagt een ketting met een kruisje, is katholiek en ontzettend beschermd opgevoed. Ze is verlegen en gevoelig en studeert voor psycholoog. 

Step outline

Scène 1 → Flash forward: Kelly (fiets) wordt van haar fiets gesleurd

Scène 2 → Nieuwsfragmenten 

Scène 3 → In de WhatsApp groep: “was gezellig meiden! App ff als je thuis bent!”

Scène 4 → Titel video: ‘App ff als je thuis bent’
 

Scène 5 → Kelly (fiets) stopt haar haar in een knot en in een petje (CU). 

Scène 6 → Noa (lopend) verwisselt haar hakken voor sneakers, die ze in een tas stopt.

Scène 7 → Ivy (auto) stapt in de auto. Ze hoort iemand naar haar fluiten en doet de deur van binnen op slot.
 

Scène 8 → Kelly (fiets) is aan het fietsen (tracking shot / CU)

Scène 9 → Noa (lopend) is aan het lopen (tracking shot/ CU)

Scène 10 → Ivy (auto) rijdt in de auto (tracking shot/ CU)

Scène 11 → Kelly (fiets) is aan het fietsen en nadert een bocht. Ze ziet een persoon/ schaduw op zich afkomen. 

Scène 12 → Noa (lopend) is aan het lopen en nadert een tunnel waaronder een groep jongens staat. Ze luisteren muziek en praten hard.

Scène 13 → Ivy (auto) kijkt veel in haar achteruitkijkspiegels en ziet iemand achter zich rijden.

Scène 14 → Noa (lopend) loopt op de jongens af. DOEMSCENARIO 1/2: de jongens gaan naar haar fluiten en uitdagen. (Hartkloppingen)

Scène 15 → Ivy (auto) rijdt op een rotonde af. DOEMSCENARIO 1/2: ze rijdt een extra rondje, terwijl ze veel in haar spiegels kijkt. (Hartkloppingen)

Scène 16 → Kelly (fiets) fietst de bocht om en gaat steeds harder fietsen. Ze pakt haar deofles/ pepperspray. (Hard ademen)

Scène 17 → DOEMSCENARIO 2/2: Ivy (auto) ziet dat de volgauto ook een extra rondje rijdt op de rotonde en er bij dezelfde afslag afgaat. Hij haalt haar in en blokkeert de weg voor haar. (Hartkloppingen).

Scène 18 → DOEMSCENARIO 2/2: de jongens komen op Noa ( lopend) af en gaan om haar heen staan. Ze houdt haar sleutels tussen haar vingers gereed. Een jongen trekt een mes uit zijn zak, hij loopt hard op haar af. (Hartkloppingen)

Scène 19 → Kelly (fiets) krijgt een doek voor haar mond (CU) en wordt van haar fiets getrokken. Ze wordt de bosjes ingesleept.
 

Scène 20 → REWIND: Ivy (auto) rijdt op de rotonde weer dat extra rondje, maar de volgauto slaat af bij de derde afslag. (Opluchting)

Scène 21 → REWIND: Noa (lopend) loopt weer op die tunnel af, waar de groep jongens staat. Een jongen kijkt haar even aan en praat vervolgens weer verder met zijn vrienden. (Opluchting)

Scène 22 → Ivy (auto) stapt haar huis binnen.

Scène 23 → Noa (lopend) komt ook thuis en pakt haar telefoon. Ze opent de groepschat. Schermopname: “Ik ben thuisss, jullie ook?” Ivy (auto): “Yesss, jij ook Kelly?” Noa en Ivy sturen heel veel appjes in de groep, wanneer Kelly niet reageert.

Scène 24 → Aftiteling - “App ff als je thuis bent”.

Weekreflectie

Deze week hebben we de taken verdeeld. In het algemeen zijn we van plan om elkaar zo veel mogelijk met alles te helpen. Maar we hebben wel de taken verdeeld, zodat bepaalde personen verantwoordelijk zijn voor bepaalde onderdelen. Zo heb ik de taak op mij genomen om samen met Elke het script te schrijven. Wij zijn daar verantwoordelijk voor, maar worden ook geholpen door andere groepsleden. Ook ben ik samen met Nadine en Celine verantwoordelijk voor het maken van een draaiboek. Daarnaast ik ook gezegd dat ik voor styling en props wil zorgen, mocht dat nodig zijn. Bij deze taak zijn we bijna allemaal toegewezen, aangezien we allemaal wel voor props en kleding kunnen zorgen. Tijdens het filmen willen we allemaal aanwezig zijn, zover dat mogelijk is.

Week 19

Toets je verhaal

Heeft onze film eigenheid?
Het verhaal hebben wij bedacht aan de hand van onze eigen ervaringen. Het is dus niet per se zo dat iemand anders dit niet had kunnen bedenken. Echter hebben wij wel nagedacht over hoe wij het verhaal spannender kunnen maken dan de situaties die herkenbaar zijn voor anderen. Hierin onderscheiden wij ons dus en zorgen wij ervoor dat de film eigenheid heeft.

Ontstijgen we alledaagsheid?
We hebben wel te maken met alledaagsheid omdat we hebben gekozen voor een herkenbaar onderwerp voor veel vrouwen en meisjes, maar toch proberen we deze alledaagsheid wel te overstijgen door middel van een open eind en doordat we mensen op het verkeerde been te zetten. Door de trackingshots en het idee dat de meisjes continu een soort van worden gestalkt, wordt de film een stuk spannender.

Gaan we ver genoeg?
We hebben bewust gekozen om de doemscenario’s die de meisjes denken, te laten zien. Tijdens deze scènes gaan we zeker ver genoeg. Ons genre is namelijk thriller, dus dat moet ook wel. In eerste instantie hadden we gekozen voor een happy end, maar daar hebben we een open eind van gemaakt waardoor het verhaal spannend en onvoorspelbaar wordt.

Hebben we een sterk begin? 
We beginnen met een flash forward van het meisje dat van haar fiets wordt getrokken en een aantal schokkende nieuwsfragmenten over straatintimidatie en ontvoering/vermoorde meisjes. Hierdoor wordt de kijker gelijk geïntroduceerd en geshockeerd waardoor ze gelijk ‘aan’ staan. Vervolgens komt de titel in beeld en daaropvolgend zien de kijkers een beeld van de WhatsApp groep waarin de meisjes een appje zetten dat ze het gezellig vonden en onderweg naar huis gaan. De kijker krijgt dus het idee dat er straks sowieso iets gaat gebeuren.
 

Voldoet ons einde?
Onze fictiefilm heeft een open eind. Je ziet als kijker dat twee meiden veilig thuiskomen, maar bij Kelly weet je niet of het nog steeds haar doemscenario is of dat het echt is gebeurd. Hierdoor kan de kijker speculeren over wat er gebeurt op het eind. Straatintimidatie bij vrouwen gebeurt nog steeds erg vaak en wij voelen ons vaak onveilig als we ‘s avonds alleen over straat lopen, fietsen etc. Door het einde bij Kelly open te houden, realiseert de kijker ook dat dit nog steeds een probleem is in onze maatschappij.

Verandert de protagonist?
Het werkt goed om de verandering bij de protagonisten te laten zien door de film te eindigen zoals het begint. Bij Ivy en Noa zie je als kijker de terugreis naar huis. Zij bedenken onderweg allemaal scenario’s, over wat er zou kunnen gebeuren, omdat we bang zijn en wij ons eigenlijk pas veilig voelen als we thuis zijn. Echter, is het niet zo dat deze angst verdwijnt. Dit aspect wordt bekrachtigd door de situatie van Kelly. Bij haar weet je als kijker niet of het echt is gebeurd. In het begin van de film was ze nog veilig, maar dat is misschien veranderd toen ze mee werd gesleept in de bosjes. Aan het einde van de film zie je Ivy en Noa weer thuiskomen. Dit maakt de cirkel weer rond.

Heeft de protagonist een doel?
De protagonisten hebben eigenlijk maar één doel; veilig thuiskomen. Onze film wordt op een fictieve manier laten zien, maar het heeft eigenlijk als doel om een herkenbaar realistisch onderwerp ter sprake te brengen. Het doel van de protagonisten is hier dus ook op afgestemd.

Neemt de protagonist de zaken in eigen hand?
De protagonisten nemen zeker de zaken in eigen hand. Ze dealen continu met de doemscenario’s, die zij in hun gedachten hebben. Ze doen er alles aan om hun doel te behalen, namelijk het veilig thuiskomen. De voorzorgsmaatregelen, het sneller lopen of fietsen of even appen als je thuis bent, zijn allemaal manieren om te laten zien, dat de protagonisten de zaken in eigen handen nemen.

Is er een ‘want anders’? 
We hebben ervoor gekozen om aan het begin van de film een aantal voorzorgsmaatregelen te laten zien die de meisjes ondernemen om zich veilig te voelen. Hiermee geven we de ‘want anders’ aan, namelijk dat de meisjes iets kan overkomen als zij dit niet doen. Deze maatregelen zijn ook weer erg herkenbaar voor vrouwen en meisjes omdat dit idee voortkomt uit onze eigen ervaring.

Worden relaties op de proef gesteld?
In onze film volg je drie vriendinnen, ze hebben dan ook alle drie dezelfde angsten/ gedachten. Hierbij wordt de relatie tussen deze drie meiden niet echt op de proef gesteld. Wel zitten de meiden samen in een Whatsapp groep, maar ze maken hierbij verder niet een bepaalde ontwikkeling mee. Bijvoorbeeld de paranoïde gedachten die ze aan het begin al alledrie hebben, zullen ze altijd blijven houden. Dit, omdat de angst en onzekerheid dat er iets zou kunnen gebeuren, altijd in hun hoofd zal blijven. 

Vertellen we ons verhaal met beelden?
Show, don’t tell. Onze personages in de film vertellen niet letterlijk wat ze gaan doen, maar je ziet echt door middel van beeld de acties, van wat ze op dat moment aan het doen zijn. Wel werken wij met een voice-over, waarbij je de gedachtes van de drie meiden hoort spreken. Hierbij moeten we dus opletten, dat we iets nieuws gaan vertellen en niets iets, dat de kijker in het beeld al ziet. Want alles wat we laten zien, moeten we niet dubbel gaan vertellen. Het zou een idee kunnen zijn om zinnen uit onze voice-over weg te laten en juist door middel van beeld uit te beelden. Voorbeeld: Als je Kelly zich klaar ziet maken voor haar fietstocht terug naar huis, moeten we laten zien dat ze haar haar onder een petje verstopt en dat Noa haar hakken inwisselt voor sneakers, in plaats van dat we dat vertellen door middel van een voice-over.

Hebben we een sterke opbouw? 
We beginnen onze fictiefilm met een flashforward, je ziet dat Kelly van haar fiets wordt gesleurd. We beginnen met dit shot, om zo de kijkers meteen wakker te schudden en nieuwsgierig te maken naar de rest van de film. Het begin is dus zeker sterk. Vervolgens komen er verschillende nieuwsfragmenten in beeld, om zo duidelijk het dagelijkse probleem en tegelijkertijd ook de angsten voor te leggen. Ook dit is zeker een sterk punt, omdat vele mensen dit zullen herkennen. Na deze opening leer je de drie personages kennen, door middel van een WhatsApp groep, waar ze alle drie in zitten, genaamd: “App even als je thuis bent”. Vanaf hier spelen alle scenario’s zich af, drie meisjes die vanaf een feestje onderweg naar huis gaan, alleen, in het donker. Je gaat als kijker mee onderweg naar huis met elk meisje en je gaat mee in haar gedachten en obstakels die ze ‘s avonds tegenkomt. Twee meiden komen uiteindelijk veilig thuis, maar de andere vriendin? Is zij ook veilig thuisgekomen? Of is er iets anders gebeurd? Het hele verhaal sluit goed op elkaar aan dus ik denk zeker dat onze opbouw sterk genoeg is.

Hebben we voldoende research gedaan?
Kennen wij de wereld van onze personages? We hebben zeker gekeken naar onze personages, naar hun karakters en wat ze hebben meegemaakt. Om nog een beter beeld te krijgen zouden we ons onderzoek zeker nog kunnen uitbreiden. Dit kunnen we online doen door naar verschillende artikelen en video’s te kijken, maar ook kunnen we met meiden praten, die zelf te maken hebben gehad met straatintimidatie.

Hebben we een duidelijke mening over de arena?
Wat is onze visie op de wereld waarin de film zich afspeelt? De film draait natuurlijk om straatintimidatie, hetgeen zich vaak ‘s avonds afspeelt. Dit speelt zich af door heel het land. Het laat zien dat de straten ‘s avonds als een onveilige plek wordt gezien door vrouwen en zo zien wij dit eigenlijk precies zo. Wij vinden het dan ook zeker niet oké dat vrouwen zich nu, in 2021, nog steeds onveilig moeten voelen op straat.

Wat vertellen we met dit verhaal?

Straatintimidatie leidt tot paranoïde gedachten. De waarheid in onze film is dat vrouwen overal zien en horen over de verschrikkelijke gebeurtenissen op straat. Vaak zijn het mannen, die de vrouwen lastigvallen, bijvoorbeeld met opmerkingen, geweld of zelfs seksueel misbruik. Hierdoor kunnen de vrouwen niet meer rustig over straat lopen en worden ze achtervolgd door eigen gedachten. 
 

Hebben we clichés vermeden? 
De meest voorkomende cliché in de film is dat mannen sterker en gevaarlijker zijn dan vrouwen. Maar er zit wel een twist aan het verhaal, doordat het achteraf blijkt, dat het scenario zich alleen in de hoofden van de twee meisjes afspeelde. De kijkers denken dan te weten wat er gebeurt, maar toch is het een hele andere waarheid. Bij het derde meisje weet je als kijker uiteindelijk niet wat er precies gebeurt, dit kun je zelf invullen met eigen fantasie en ervaringen.

Onderschatten we het publiek niet?

In de film vertellen we niet te veel over de personages zelf. Hun karaktereigenschappen en de achtergrond die zij hebben kun je zien door de kleding en accessoires die ze dragen. Zo vertellen we niet dat Kelly uit een katholiek gezin komt, maar je ziet wel dat ze een kruisje draagt en wat netter gekleed is. Het publiek kan dan zelf invullen wat de achtergrond van Kelly is. Dit vullen we aan met die manier waarop de drie personages denken. Kelly denkt vooral vanuit overbezorgde ouders. Terwijl Noa zich vooral door het nieuws laat beïnvloeden en vooral denkt over de beelden, die ze de afgelopen weken heeft gezien.

De emoties versterken we doordat het publiek hartkloppingen kan horen, maar we niet letterlijk vertellen dat de meiden het op dat moment spannend vinden. Je hoort ze niet denken ‘ik vind het spannend’ of ‘ik ben zenuwachtig’, maar je hoort wel de hartkloppingen steeds sneller gaan. Hierdoor kan het publiek zelf de emoties voelen en invullen. Aan het einde laten we niet zien wat er met Kelly gebeurd is, terwijl de andere twee meiden wel veilig thuiskomen. Hierdoor kan het publiek zelf invullen of Kelly is vermoord, vermist, verkracht of gewoon veilig thuisgekomen is.

Tips om je scenario nog beter te maken

Set-up/ pay-off
Een set-up binnen onze film is bijvoorbeeld het moment waarbij Kelly haar lange haar weg stopt in een petje. Op dat moment vraag je je misschien af waarom ze dit doet. Later wordt duidelijk dat ze dit doet, om minder vrouwelijk te lijken, omdat ze bang is op straat (pay-off).

Een andere vorm van set-up, waarmee we willen werken, zijn de tracking shots. Deze geven het gevoel dat er iemand achter de meisjes aanzit en ze in de gaten houdt. Later zal duidelijk worden of dit ook echt zo is (pay-off).

Wanneer Kelly zich onveilig voelt, houdt ze een deo fles gereed, die ze kan gebruiken als pepperspray. Deze deo fles zouden we evt. eerder kunnen introduceren, zodat de kijker meteen ziet wat het is en het niet “toevallig” is dat ze deze bij zich heeft (set-up). Bijvoorbeeld dat ze even deo opspuit voordat ze weggaat.
 

Gun in the drawer
Deze is niet erg voor de hand liggend voor ons verhaal.
 

Timelock
Deze kunnen we niet gebruiken. Tenzij een van meisjes vóór een bepaalde tijd thuis moet zijn. Maar we denken niet dat dat in dit geval per se wat toevoegt aan de spanning.
 

Tijdsverloop
Bij onze film zijn de drie meisjes onderweg naar huis, waarbij we ze afwisselen in de montage. Het is onnodig om te laten zien hoelang ze er over doen, of welke weg ze precies afleggen. Als kijker kunnen we zelf invullen dat als Noa eerst door de stad liep en in het volgende shot door het park, ze een stuk is verplaatst.

Bear on the beach 
Ook hier triggeren de tracking shots de kijker. Ze geven het beeld van een achtervolging en laten ons daarmee zien dat er gevaar is. Ook laten de verschillende situaties van de doemscenario’s gevaar zien: de jongens onder het tunneltje, de auto die achter je aan blijft rijden etc.
 

Surprise/ suspense
Over het algemeen willen we dat de kijker evenveel weet als de personages. Op deze manier blijft het zowel voor de personages als de kijker de vraag wat er gaande is. We werken wel subtiel met een kleine informatievoorsprong voor de kijker met de tracking shots. Hierbij zien wij de meisjes vanuit een tracking perspectief. Op het eind werken we juist weer met een soort informatieachterstand voor de kijker, omdat Kelly weet wat er met haar gebeurt, maar dat voor de kijker open blijft. Wel weten wij op het eind evenveel als Ivy en Noa.
 

Cliffhanger 
Aan het einde van onze film hebben wij een cliffhanger. Je ziet Noa en Ivy veilig thuiskomen. Maar waar is Kelly? In de WhatsApp groep “App even als je thuis bent” appen Ivy en Noa naar Kelly of zij ook veilig is thuisgekomen, maar het blijft stil. Geen reactie van Kelly. Slaapt ze al? Of is er iets ergs gebeurt? Dit is de cliffhanger van onze film, want wat is er nou eigenlijk gebeurd?
 

Show don’t tell (compact) 
Wij willen met veel korte shots gaan werken, dus we zullen niet onnodig lange scènes laten zien. We laten alleen beelden zien die iets toevoegen aan het verhaal. Zo houden we het tempo van de film ook hoog, waardoor er meer spanning zal ontstaan. Belangrijk hierbij is “kill your darlings”. We moeten hierbij zorgen dat we niet te vaak dezelfde beelden laten zien, maar dat elk beeld juist weer een nieuw verhaal vertelt of een nieuwe actie laat zien. Op deze manier kunnen we het beste een spannende en interessante film neerzetten van maar 4 minuten. 

Eerste versie script

Weekreflectie

Deze week vond ik persoonlijk best goed gaan. We hebben weer samen afgesproken om de gezamenlijke weekopdracht te maken. We overleggen en maken alles tot nu toe samen. We zien de film steeds meer voor ons en proberen het idee elke week steeds beter en concreter te maken. De feedback die we van David hebben gekregen hebben we toegepast op onze film. Zo wouden we eerst aan het einde alle vrouwen veilig thuis laten komen, maar dit was achteraf toch niet spannend genoeg. Daarom zijn we op het idee gekomen om het verhaal van één van de meiden anders te laten verlopen en het meer open te laten. Op deze manier kunnen de kijkers zelf invullen wat er met het meisje is gebeurd. Zo kan ze thuis zijn gekomen maar in slaap zijn gevallen en is ze hierdoor vergeten om haar vriendinnen te appen. Maar ze zou ook ontvoerd of vermoord kunnen zijn.

Week 20

Aan de hand van de feedback hebben we het einde nog wat aangepast. Het blijft bij Kelly een open eind, waarbij de kijker nog iets meer aan het denken willen zetten. In de tweede versie appt ze wél terug naar haar vriendinnen dat ze thuis is, maar blijft het de vraag of zij dit zelf heeft getypt, of haar ontvoerder. Hiervoor zien we namelijk dat Kelly de bosjes in wordt gesleept. Hieraan hebben we het volgende shot toegevoegd. We zien haar telefoon in het gras liggen, waarop de ongeruste appjes van haar vriendinnen binnenkomen. Dus het blijft te vraag wie hierop reageert, via Kelly’s telefoon. Ook hebben we bij deze versie nagedacht over de nieuwsfragmenten, die we voorbij willen laten flitsen op het begin. Zo dachten we aan de dood van Anne Faber (2017), de dood van Julie van Espen (2019) en de moord op de Britse Sarah Everard (2021).

Week 21

Definitieve scenario

Hieronder is de definitieve versie van ons scenario te zien. Deze hebben we aangepast op basis van de laatste feedback, die we hebben gekregen. Ten eerste hebben we qua vorm de hoofdletters in de omschrijvingen veranderd naar kleine letters. Ten tweede hebben we qua inhoud scène 15 uit de vorige versie geschrapt, omdat we het feit dat Kelly van haar fiets wordt gesleurd al zien gebeuren in de flash aan het begin.

Ook hebben we bij scène 9 hebben de gedachte van Ivy 'rijdt hij nou nog steeds achter me?' geschrapt, omdat we aan haar houding al kunnen zien dat ze zich hier druk om maakt. Ten slotte hebben we er toch voor gekozen om het verhaal te switchen naar "een zomeravond", waar het nog licht is buiten, i.p.v. 's nachts. Dit kwam voor iedereen handiger uit in verband met OV-reizen. Daarnaast was het veel makkelijker met het gebruik het licht. Helaas vinden dit soort situaties ook overdag plaats, waardoor ons verhaal wel hetzelfde kan blijven.

Geluidsplan

In onze film kunnen wij werken met een scherpe hoge toon, dit maakt sommige spannende moment, nog even net iets spannender. Ook kunnen we gaan werken met een lage zachte toon, wat weer meer het gevoel van dreiging kan overbrengen. Deze hoge en lage tonen kunnen we dus inzetten op momenten waarbij willen laten zien dat de spanning of dreiging dus groter wordt. 

We gaan werken met een voice over. Onder verschillende shots zal je een gedachtestem horen van Noa, Kelly en Ivy. We werken dus met drie verschillende stemmen. Hiervoor hebben wij niet per se een extra microfoon nodig, dit kunnen wij achteraf gewoon met de microfoon van onze telefoon opnemen. 

Styling plan

Make up: natural make-up, mag wel met een feestelijk touch: glitter oogschaduw of opvallende lippenstift. Nagellak. 

Kleding: feestelijke outfit: skinny jeans met een feestelijke top, rokje, jurkje, ketting met een kruisje, sieraden (armbanden, ketting, ringen), hakken, heuptas, schoudertasje.
 

Noa → Satijnen top, blazer, hakken en sneakers.

Kelly → Glittertop en broek en petje

Ivy → Leren broek, zwart shirt & leren jasje
 

Vermomming outfit → wijdere broek, trui, pet, sneakers, mondkapje, zwarte handschoenen. 

Props → 2 auto’s, fiets, mobieltjes, sleutels, tas voor schoenen, tas met fles deodorant, doek, kleed, hondenspeeltje

Uiteraard heb je nog de set noise. Op de set hoor je natuurlijk ook verschillende geluiden. Geluid van het fietsen, auto’s en nog meer. Om er zeker van te zijn dat we geluid hebben we de omgeving moeten we op elke locatie minimaal 20 seconden geluid opnemen. We moeten nog even kijken of we hier nog een extra microfoon voor moeten aanschaffen of dat we het gewoon doen met wat we al hebben qua apparatuur. 

Maar vooral willen we werken met non-diëgetisch geluid, dit voegen we dus in montage toe. Dit zijn bijvoorbeeld de ademhalingen, hartslag, opluchting en muziek. Voor het geluid kun je kijken in ons montageplan.

Lichtplan

Aangezien we hebben besloten om toch overdag te filmen, is onze grootste lichtbron het daglicht. Wel willen we dit een beetje kunnen sturen door middel van een reflectiescherm. Voor de zekerheid nemen we ook LED-lampjes en/of bouwlampen mee.

Shotlist

Aan de hand van het definitieve scenario hebben we een shotlist gemaakt, zodat we tijdens de draaidag minder hoeven na te denken over de shots, die we willen maken. Ten eerste hebben we het scenario opgedeeld in allemaal kleine stukjes, die losse shots zullen worden. Dit zijn er 75 geworden. Verder hebben we in de shotlist rekening gehouden het het soort shot (close/ medium/ totaal/ wijd), de camerapositie, en de camerabeweging en de tijdsduur. 

Storyboard

Van ieder shot hebben we snelle schetsjes gemaakt, om onze shots te visualiseren, nog voordat we gaan filmen. Klik op de afbeelding om te vergroten.

Weekreflectie & inspiratie

Deze week zijn we echt ver gekomen. We hebben weer allemaal aan de weekopdracht gewerkt. Zo hebben we de definitieve scenario gemaakt en voor het laatst aangepast op basis van de feedback. We hebben de shotlist gemaakt, die erg veel tijd heeft gekost maar later goed van pas gaat komen tijdens het filmen. Hierdoor besparen we onnodige moeite en weten we tijdens het draaien waar we precies aan toe zijn. Dan kunnen we de gemaakte shots al afstrepen.

We hebben afgesproken om gebruik te maken van hartkloppingen om bepaalde momenten in de film spannender te maken. Hierdoor kan de kijker zich ook meer inleven in de personages. Hierbij hoort ook versnelde ademhaling van de personages. Deze word later toegepast bij de montage. Als voorbeeld hiervan neem ik de reclame van Air Jordan uit 2010, waarbij er veel geluidseffecten zijn gebruikt om de spanning op te bouwen. Zo hoor je hierbij hoe Dwayne de bal vastknijpt, het laat stuiteren, zijn ademhaling en ook de hartkloppingen. Een andere voorbeeld die ik wil inspirerend vind, is de scene van Danny die op zijn fietsje rond aan het fietsen is in de film The Shining. Hierbij hoor je heel goed de geluiden van zijn driewieler maar wat het nog spannender maakt is het muziekje. Hierdoor wordt er spanning opgebouwd en heb je als kijker continu het gevoel dat er een schrikmoment gaat komen. In onze film moeten we verschillende soorten muziek gebruiken om bepaalde scenes spannender te gaan maken. Daarbij kunnen we de spanning versterken door het geluid van de fiets van Kelly goed op te nemen en duidelijk naar voren te laten komen tijdens het monteren.

Bronnen:

Dwayne Wade Air Jordan 2010 Nightmares Never Sleep

Danny on the bike, The Shining 

Week 22

Montageplan

Ons montageplan is gebaseerd op onze shotlist. Hierbij hebben we de bovenste kopjes veranderd in: overgangen, diëgetisch geluid en non-diëgetisch geluid. Op deze manier hebben we een beter beeld van de montage welke geluiden / soundeffects we willen plaatsen. Hieronder kun je door ons montageplan heen scrollen.

Callsheet & Draaischema

Ten slotte hebben we de callsheet ingevuld. Hierbij hebben wij o.a. gekeken naar locaties, apparatuur en props. Ook hebben we in dit schema het draaischema verwerkt. Hierin staat de draaivolgorde van scènes en shots, zodat we alles op een logische manier filmen. Ook konden we hierdoor een schatting maken van de tijdsindeling op onze draaidag.

Inspiratie montage

Voor bij de montage hebben we afgesproken om gebruik te maken van tekstwolkjes op het moment dat de personages met elkaar aan het appen zijn. Op deze manier is het duidelijk voor de kijkers wat de inhoud van de inhoud van de appjes is. Maar de kijker dan zich hierdoor ook nog meer inleven, alsof hij bij het gesprek hoort of zelfs stiekem mee kan kijken in het gesprek. Hiervoor zijn we geïnspireerd door de film 'The half of it', waarbij Ellie in gesprek is met Astrid. Voor de rewinds willen we een soundeffect toevoegen wanneer de scenes snel worden teruggespoeld. Hierdoor word het voor de kijkers duidelijk dat er word teruggespoeld en het fragment zich opnieuw gaat afspelen.

Als tweede voorbeeld wil ik weer de film 'The Shining' nemen met de scene van Danny op zijn driewieler. Ik vind het persoonlijk een hele sterke en spannende scene, terwijl er werkelijk weinig gebeurt. Door de montage is de scene spannender gemaakt, hierdoor hebben de kijkers continu het gevoel dat er iets gaat gebeuren. De kijkers worden continu in spanning gehouden. Wat ik hierbij zo bijzonder vind, is dat de shot 34 seconden duurt en de hele tijd Danny volgt. Dit maakt het extra spannend, omdat we als kijkers alles vanuit één standpunt zien. De volgende shot komt pas wanneer Danny stopt met fietsen en over zijn schouder kijkt. Hierdoor hebben de kijkers het gevoel dat er iets gaat gebeuren, maar uiteindelijk gebeurt er niks.

Bronnen:

Ellie & Aster - Texting At Night

Danny on the bike, The Shining

Eindreflectie

Ik vond het maken van de fictiefilm een leerzame opdracht. Ik keek er eerst wel tegenop aangezien ik liever een promotievideo of documentaire zou maken. Maar achteraf vond ik het verassend leuk. Maar het is nog steeds niet het leukste wat ik vind om te doen. Dit was hiervoor ook al duidelijk voor mij. Ik heb tijdens mijn studie niet voor de audiovisuele weg gekomen. Maar voor digitale media en concepting. Tijdens mijn stage ga ik mij ook voornamelijk focussen op grafische vormgeving. Maar ik hoop dat ik de kennis die ik heb opgedaan tijdens de minor bij beeldtaal 2, later in de toekomst van pas gaat komen in het werkveld.

De samenwerking met alle meiden is goed verlopen. Vanaf het begin tot aan het einde hebben we zo goed als alles samengedaan. Hiervan werd tegen ons gezegd dat het beter was als we het meer zouden verdelen, maar wij wouden allemaal ergens aan meehelpen en alles samen ervaren. Zo waren we allemaal aanwezig bij de draaidag en hebben we allemaal één voor één gefilmd. We hebben zelfs allemaal in de film een rol gespeeld. Dit vond ik verassend leerzaam om te doen. Om een ‘meisje’ tot een brede man te kunnen vermommen. We vinden allemaal dat het ook aardig is gelukt. 

Het beeld wat we in het begin hadden komt misschien niet helemaal overeen met de uiteindelijke film. Maar we hebben er uren aan gewerkt en erg ons best gedaan om de film tot leven te brengen. We zijn er allemaal trots op en kunnen er stiekem ook om lachen. Zelf als ik naar de film kijk krijg ik rillingen over mijn lijf van de spanning, hierdoor kan ik ook zeggen dar ik mijn leerdoelen heb behaald. Ik hoop dat de rest van de kijkers dit ook kan krijgen en ervaren tijdens het kijken naar onze film.

Link naar onze film:  App ff als je thuis bent